łańcuchowe
Encyklopedia PWN
węglowodory łańcuchowe o cząsteczkach, w których atomy węgla są połączone co najmniej 2 bezpośrednio sąsiadującymi (skumulowanymi) wiązaniami podwójnymi;
techn. narzędzie ręczne — młotek (np. m. ślusarski, kowalski, blacharski, szewski, kamieniarski) lub narzędzie przenośne z napędem pneumatycznym — młot pneumatyczny do przebijania otworów w murze lub betonie, albo maszyna do obróbki plast. metali przez uderzanie — młot maszynowy.
chemik angielski;
pirokseny
grupa pospolitych minerałów skałotwórczych, krzemiany i glinokrzemiany łańcuchowe, o ogólnym wzorze: M2M1[T2O6], gdzie pozycję M2 może zajmować Fe, Mg, Mn, Li, Ca, Na, pozycję M1 — Al, Fe, Ti, Cr, pozycję T — Si, częściowo podstawiony przez Al, rzadziej Fe;
[gr.],
polimery fluorowe, fluoroplasty,
polimery łańcuchowe otrzymywane w reakcji polimeryzacji fluoroalkenów, zwłaszcza tetrafluoroetylenu, chlorotrifluoroetylenu lub ich kopolimeryzacji, np. z heksafluoropropenem oraz innymi monomerami;
reakcja wywołana absorpcją promieniowania elektromagnetycznego w zakresie nadfioletowym, widzialnym lub podczerwonym, które bezpośrednio lub pośrednio (poprzez cząsteczki fotosensybilizatorów) powoduje wzbudzenie elektronowe cząsteczek substratów;